راز جاودانگي!‌

منصور مظفری

مدیر مسئول روزنامه آفتاب یزد

بار ديگر عاشورا فرا رسيد تا دل‌هاي غمناك و در عين حال سرشار از غرور ايرانيان، نزديكي به يكديگر را احساس و براي ابراز ارادت بـه شـهـيـد عـاشورا كنار يكديگر قرار بگيرند. در اين ابراز ارادت، نه تنها پيروان ساير فرقه‌هاي اسلامي با هموطنان شـيـعـه خـويـش هـمراهي مي‌كنند بلكه بسياري از اقليت‌هاي مذهبي پا به پاي مسلمانان ايراني، در مراسم عزاداري حضور مي‌يابند و در سوگ مظلومان عاشورا، اشك مي‌ريزند. درس گرفتن اكثريت ايرانيان از حماسه عاشورا و سوگ آنان براي مصائب حسين(ع) و يارانش في‌نفسه، يك ارزش است و پردستاورد. اما متاسفانه به نظر مي‌رسد بسياري از ما عزاداران، از اقيانوس پيام‌ها و دستاوردهاي عاشورا ، تنها به جرعه‌اي كوچك اكتفا كرده و خود را به عزاداري در مصيبت »شهيد كربلا« محدود مي‌سازيم بدون آنكه به ابعاد گسترده قيام عاشورا و راز جاودانگي آن بينديشيم. ‌‌

براساس آنچه در برخي اسناد تاريخي آمده است، حاكمان مسلمان نماد! متظاهر دهه هفتم هجري، فضايي در جامعه ايجاد كرده بودند كه حتي عده‌اي از مسلمان زادگان، تا سال‌ها به همراهي خود با لشگر يزيد افتخار مي‌كردند و فرزند شهيد پيامبر اسلام(ص) را خارج از دين برمي‌شمردند. اما چه شد كه تلاش‌هاي مزورانه براي جابجايي حق و باطل، با گذشت مدت كوتاه به شكست قطعي رسيد و نام حسين(ع) و داستان قيام او به جاودانگي رسيد؟

امام حسين(ع) از آغاز قيام خود، هر گامي كه برداشت نشان داد كه تنها خدا را مي‌بيند و آگاه سازي خلق خدا را وظيفه خود مي‌داند.

فـرزنـد پـيـامـبـر (ص) در هيچ‌يك از گام‌هاي عاشورايي، خود و اهل و عيال خويش را نديد و جان عزيز خويش و عزيزترين اعضاي خانواده را فداي اعتلاي كلمه حق كرد و با پافشاري بر امر به معروف و نهي از منكر، نشان داد فرزند پيامبري است كه براي هدايت مردم، خود را به سختي مي‌انداخت و از آنچه خلق خدا را از خير و مصلحت دور مي‌كرد عذاب مي‌كشيد. آن بنده صالح خدا، انسان‌ها را عزيز مي‌شمرد چون مخلوق خداي عزيز بودند و هدايت يك »بنده خدا« را نيز آنچنان ارزشمند مي‌دانست كه تا آخرين لحظات عمر شريف و در بحبوبه معركه كربلا، دشمنان قسم خورده را نصيحت مي‌كرد و هيچ‌گاه راه اصلاح را بر بندگان خدا بسته نمي‌ديد. او زيباترين تعابير را در خصوص »حر بن يزيد رياحي« به كار برد و نام »حر« را در تاريخ جاودانه كرد تا انسان‌ها بدانند گوهر انساني حتي اگر با انواع آلودگي‌ها آغشته شده باشد در يك لحظه قابل كشف و نجات است و كسي كه به حسب ظاهر، راه را براي يكي از بزرگ‌ترين جنايت‌هاي تاريخ در روز عاشورا فراهم كرد خود مي‌تواند به يكي از افتخارآفرينان عاشورا تبديل شود. »حر« يك نفر بود اما امـام حـسـين(ع) با جاودانه كردن نام اين فرمانده سرشناس سپاه يزيد، انسان‌ها را در طول تاريخ به نجات و فلاح، اميدوار ساخت. نام امام حسين(ع) جاودانه شد زيرا نشان داد كه براي اثبات بندگي در درگاه خداوند و پاك كردن زنگارها از آئين ‌الهي اسلام، قبل از ديگران جان خود و عزيزانش را در طبق اخلاص مي‌نهد. عاشورا در تاريخ جاودانه شد زيرا حسين (ع) او در برابر خشن‌ترين انسان‌ها هم زبان نرم و »خُلق محمدي« پيشه ساخت.

راستي ما كه در سوگ امام حسين(ع) و اصحاب و فرزندانش، بر سر و سينه مي‌زنيم، تا چه حد خلق حسيني و روش عاشورايي را در زندگي شخصي و رفتار اجتماعي خويش، داخل كرده‌ايم؟ آيا دعوت ما به نيكي‌ها و بر حذرداشتن‌هاي ما از پليدي‌ها، با همان منطق حسيني صورت مي‌گيرد؟ امام حسين(ع) جان خود را قرباني كرد و شاهد شهادت مظلومانه عزيزترين فرزندان و ياران شد تا مبادا حكمي از احكام الهي ناديده گرفته شود و همين بندگي واقعي، او را در ميان بندگان خدا »عزيز جاودانه« كرد. آيا رفتار ما كه عمري عزادار حسين(ع) بوده و هستيم در اين عرصه، شباهتي به شهيد عاشورا دارد؟ بدون تعارف! حسين كه عزادار او هستيم شيرين‌ترين نعمت الهي يا جان خود و عزيزان خويش را قرباني »اجراي احكام الهي« كرد اما بعضي از ما، براي كم ارزش‌ترين تنعمات دنيوي از قبيل مناصب سياسي، دهها حكم الهي را زير پا مي‌گذاريم و به ديگران تهمت مي‌زنيم، دروغ مي‌گوييم و چشم بر بسياري از حقايق مي بنديم. امام حسين(ع) كسي را بخشيد و او را تحسين كرد كه راه را بر حسينيان بست و حتي اجازه بازگشت به او و خانواده‌اش نداد تا در روز عاشورا،72 همراه حسين ابن علي(ع) در اوج مظلوميت به شهادت برسند. ولي بسياري از ما كه براي امام حسين(ع) عزاداري مي‌كنيم كمر به حذف و هتك كساني مي‌بنديم كه حداكثر خطاي آنها رقابت سياسي با ماست!‌

اگر قدري در راز جاودانه شدن قيام حسين(ع) و عـاشـوراي او بـيـنـديشيم قطعا رفتارهاي شخصي، خانوادگي و اجتماعي همه ما دچار تغييرات گسترده خواهد شد. پس، در عزاداري‌هاي عاشورايي خود و آن‌گاه كه بر مظلوميت حسين(ع) و ياران شهيدش اشك مي‌ريزيم با سوز دل از خدا بخواهيم ما را با فلسفه قيام حسين(ع) آشنا كند و راز محبوبيت حسين(ع )- حتي در ميان غيرمسلمانان- را بر ما مكشوف سازد. اگر به بركت عاشورا، اين دعاي ما مستجاب شود آن گاه مي‌توانيم خود را رهسپار واقعي راهي بدانيم كه قيام امام حسين(ع) و فداكاري عاشوراييان براي آن بود!‌